ورود
احیاگر اندیشه دینی + فیلم
آیت‌الله مرتضی مطهری متفکر، فیلسوف و از شخصیت‌های فکری و سیاسی و از یاران مبارز امام خمینی(ره) بود که با سخنرانی‌ها و آثار علمی و اعتقادی که داشت از انحراف‌های عقیدتی جوانان هنگام مبارزه برای پیروزی انقلاب اسلامی جلوگیری کرد تا آنجا که به‌عنوان ...
در ۱۳ بهمن ۱۲۹۸ خورشیدی در قریه فریمان واقع در ۷۵ کیلومتری مشهد دیده به جهان گشود. پدرش حاج شیخ محمد حسین از شاگردان آخوند خراسانی، سال‌ها در نجف اشرف به تحصیل علوم اسلامی پرداخت و پس از مدت‌ها سیر و سفر در عراق، عربستان و مصر به زادگاه خویش بازگشت و تا پایان عمر در آنجا ماند. مادرش بانو سکینه دختر آخوند ملاجعفر روحانی بود. وی پس از گذراندن تحصیلات اولیه در مکتب‌خانه شیخ علیقلی و نزد پدرش به فراگیری دروس ابتدایی پرداخت و از ۱۵ سالگی به مشهد رفت. ۲ سال در مدرسه ابدال‌خان مقدمات علوم اسلامی را فراگرفت و در پی تخریب منزل پدری در فریمان به وسیله عوامل رضاخانی مجبور به ترک مشهد و بازگشت به فریمان و قلندرآباد شد و با مطالعه کتاب‌های پدرش روزگار را سپری کرد و در ۱۳۱۵ خورشیدی یعنی چندماه پس از ارتحال آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی مؤسس حوزه علمیه قم، برای تکمیل تحصیلات خود به حوزه علمیه قم رفت. در قم بود که به مدت ۱۲ سال از محضر امام خمینی(ره) فلسفه ملاصدرا، عرفان، اخلاق و اصول را آموخت.
مطهری همچنین در قم از محضر آیت‌الله بروجردی، علامه سیدمحمدحسین طباطبایی صاحب تفسیر المیزان، آیت‌الله میرزاعلی آقای شیرازی، آیت‌الله العظمی حجت کوه کمره‌ای و آیت‌الله محمد محقق داماد کسب فیض کرد و همزمان با تحصیل در ایام مختلف سفرهای تبلیغی به استان‌های مختلف مانند اراک، همدان، اصفهان و... داشت. آیت‌الله مطهری در ۱۳۳۱ خورشیدی به فریمان رفت و پس از مشورت با والدینش با دختر آیت‌الله روحانی که از علمای وارسته خراسان بود، ازدواج کرد و سپس به اتفاق همسر خود به قم بازگشت و در خانه‌ای اجاره‌ای و با فروش کتاب و شهریه خیلی ناچیزی که می‌گرفت، زندگی جدیدی را آغاز کرد تا اینکه پس از تکمیل تحصیلات خود به تهران رفت و در امتحانات نخستین دوره مدرسه علوم معقول و منقول شرکت کرد. وی ابتدا در مدرسه سپهسالار و سپس در مدرسه مروی به تدریس شرح منظومه، شرح اشارات و شفا پرداخت و حدود ۲۰ سال در این مدرسه به تربیت طلاب و محققین علوم و فرهنگ اسلامی توفیق یافت.
پس از آن آیت‌الله مطهری از ۱۳۳۳ خورشیدی تدریس در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران را آغاز و با نشریه مکتب تشیع همکاری کرد. از همین زمان بود که در قالب ایراد سخنرانی و نگارش کتاب به همکاری گسترده با مجامع اسلامی و کانون‌های مذهبی پرداخت و پس از تشکیل انجمن پزشکان در سال‌های۱۳۳۷ و ۱۳۳۸ خورشیدی به عنوان سخنران اصلی جلسه های این انجمن انتخاب شد. در ۱۳۳۷خورشیدی شهربانی و ساواک(سازمان اطلاعات و امنیت کشور)، گفتار و اقدامات آیت‌الله مطهری را به واسطه مأموران خود تحت مراقبت قرار دادند و همین امر زمینه ساز شروع فعالیت‌های سیاسی وی شد. وی از سخنرانان انجمن اسلامی بود که در مورد توحید، نبوت، معاد، مساله حجاب، بردگی از نظر اسلام، ربا، بانک و بیمه بحث و گفت‌وگو می‌کرد. اسناد ساواک نشان می‌دهد که همواره دستگاه امنیتی کشور مراقب او بوده است.
آیت‌الله مطهری از همان آغاز در جریان نهضت اسلامی به رهبری مراجع و در صدر آن‌ها امام خمینی(ره) به طور فعال حضور داشت و در مکان‌های مختلف در حمایت از این نهضت سخنرانی می‌کرد تا اینکه پس از حمله نیروهای امنیتی و انتظامی به مدرسه فیضیه قم و مدرسه طالبیه تبریز که تعداد زیادی از طلاب دستگیر و به سربازی اعزام شدند. در مدتی که این طلاب در پادگان باغ شاه تهران به سر می‌بردند، آیت‌الله مطهری به دیدار آن‌ها می‌رفت و همزمان با قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ خورشیدی و پس از سخنرانی‌های روشنگرانه‌اش در ساعت یک بامداد ۱۵ خرداد به وسیله ساواک دستگیر و زندانی شد. مدت بازداشت آیت الله مطهری ۴۰ روز طول کشید تا اینکه سرانجام در ۲۶ تیر همان سال از زندان آزاد شد.
وی در ۱۳۳۹ خورشیدی انجمن ماهانه دینی را تأسیس کرد. در این انجمن هر ماه یک تن درباره موضوع خاصی سخنرانی می‌کرد که در ادامه برنامه‌های انجمن، وی برای نظم بخشیدن و ساماندهی بیشتر به این جلسه ها در ۱۳۴۴ خورشیدی با همکاری گروهی از متفکران دیگر حسینیه ارشاد را در تهران بنیان گذاشت و خود مسئولیت علمی و فکری آن را بر عهده گرفت. مطهری سخنرانی‌های بسیاری در حسینیه ارشاد ایراد کرد از جمله بیان موضوع هایی درباره خاتمیت، امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی، احیای تفکر اسلامی، سیری در نهج‌البلاغه، جاذبه و دافعه علی(ع) و عدل الهی را در طول چند سال حضور خود در این مؤسسه فکری و ارشادی مورد بحث قرار داد.
آیت‌الله مطهری پس از کناره‌گیری از حسینیه ارشاد، سراغ پایگاه دیگری به نام مسجدِ اَلجواد(ع) رفت. وی در این مسجد هم سخنرانی و هم درس‌های تفسیرِ خود را دایر می‌کرد تا اینکه در ۱۳۵۱ خورشیدی مسجدالجواد(ع) هم از طرف سازمان اوقاف به صورت موقت تعطیل شد. از دهه ۵۰ خورشیدی به بعد سخنرانی‌های آیت‌الله مطهری در مخالفت با رژیم پهلوی افزایش یافت اما ساواک همه سخنرانی‌های وی را زیر نظر داشت. در سال‌های ۱۳۵۲ و ۱۳۵۳ خورشیدی دانشگاه، مسجد و منبر، پایگاه‌های فکری وی بود و در مساجد مختلف، سخنرانی‌های بسیاری را ایراد کرد تا اینکه در ۱۳۵۴ خورشیدی او را ممنوع التدریس و ممنوع‌المنبر کردند و حتی با دادن گذرنامه به او برای بازدید از کتابخانه‌ها و مؤسسه‌های علمی کشورهای عراق، اردن، تونس و ... مخالفت شد.
در ۱۳۵۶ خورشیدی با شهادت آیت‌الله مصطفی خمینی، حرکت نهضت اسلامی شتاب گرفت. در همین زمان آیت‌الله مطهری در برپایی مجالس با شکوه ختم حاج آقا مصطفی نقش بارزی ایفا کرد و از آن جمله در هشتم آبان همان سال مراسم باشکوهی را در مسجد ارک تهران برگزار کرد. هنگامی که امام(ره) از عراق به فرانسه رفتند، آیت‌الله مطهری برای برنامه‌ریزی و هماهنگی با رهبر انقلاب راهی فرانسه شد. در آنجا امام(ره) مسئولیت تشکیل شورای انقلاب را به وی واگذار کردند تا زمینه مساعد برای تشکیل حکومت اسلامی فراهم آید و او هم با ورود به ایران شورای انقلاب را تشکیل داد تا اینکه در بهمن ۱۳۵۷ خورشیدی دولت شاپور بختیار دستور داد، فرودگاه‌های کشور بر روی پروازها بسته شود که با هدایت آیت‌الله مطهری در اعتراض به جلوگیری از بازگشت امام خمینی(ره) به کشور، روحانیان مبارز در مسجد دانشگاه تهران متحصن شدند تا اینکه لحظه تاریخی ورود امام(ره) به ایران فرارسید و آیت‌الله مطهری به همراه حجت‌الاسلام فضل‌الله محلاتی و محمد مفتح، شورای مرکزی کمیته استقبال از رهبر انقلاب اسلامی را به وجود آوردند. استاد مطهری سرانجام یازدهم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۵۸ هنگام بازگشت از جلسه شورای انقلاب به وسیله گروه فرقان مورد سوء قصد قرار گرفت.
انتهای پیام
مطهری همچنین در قم از محضر آیت‌الله بروجردی، علامه سیدمحمدحسین طباطبایی صاحب تفسیر المیزان، آیت‌الله میرزاعلی آقای شیرازی، آیت‌الله العظمی حجت کوه کمره‌ای و آیت‌الله محمد محقق داماد کسب فیض کرد و همزمان با تحصیل در ایام مختلف سفرهای تبلیغی به استان‌های مختلف مانند اراک، همدان، اصفهان و... داشت. آیت‌الله مطهری در ۱۳۳۱ خورشیدی به فریمان رفت و پس از مشورت با والدینش با دختر آیت‌الله روحانی که از علمای وارسته خراسان بود، ازدواج کرد و سپس به اتفاق همسر خود به قم بازگشت و در خانه‌ای اجاره‌ای و با فروش کتاب و شهریه خیلی ناچیزی که می‌گرفت، زندگی جدیدی را آغاز کرد تا اینکه پس از تکمیل تحصیلات خود به تهران رفت و در امتحانات نخستین دوره مدرسه علوم معقول و منقول شرکت کرد. وی ابتدا در مدرسه سپهسالار و سپس در مدرسه مروی به تدریس شرح منظومه، شرح اشارات و شفا پرداخت و حدود ۲۰ سال در این مدرسه به تربیت طلاب و محققین علوم و فرهنگ اسلامی توفیق یافت.
پس از آن آیت‌الله مطهری از ۱۳۳۳ خورشیدی تدریس در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران را آغاز و با نشریه مکتب تشیع همکاری کرد. از همین زمان بود که در قالب ایراد سخنرانی و نگارش کتاب به همکاری گسترده با مجامع اسلامی و کانون‌های مذهبی پرداخت و پس از تشکیل انجمن پزشکان در سال‌های۱۳۳۷ و ۱۳۳۸ خورشیدی به عنوان سخنران اصلی جلسه های این انجمن انتخاب شد. در ۱۳۳۷خورشیدی شهربانی و ساواک(سازمان اطلاعات و امنیت کشور)، گفتار و اقدامات آیت‌الله مطهری را به واسطه مأموران خود تحت مراقبت قرار دادند و همین امر زمینه ساز شروع فعالیت‌های سیاسی وی شد. وی از سخنرانان انجمن اسلامی بود که در مورد توحید، نبوت، معاد، مساله حجاب، بردگی از نظر اسلام، ربا، بانک و بیمه بحث و گفت‌وگو می‌کرد. اسناد ساواک نشان می‌دهد که همواره دستگاه امنیتی کشور مراقب او بوده است.
آیت‌الله مطهری از همان آغاز در جریان نهضت اسلامی به رهبری مراجع و در صدر آن‌ها امام خمینی(ره) به طور فعال حضور داشت و در مکان‌های مختلف در حمایت از این نهضت سخنرانی می‌کرد تا اینکه پس از حمله نیروهای امنیتی و انتظامی به مدرسه فیضیه قم و مدرسه طالبیه تبریز که تعداد زیادی از طلاب دستگیر و به سربازی اعزام شدند. در مدتی که این طلاب در پادگان باغ شاه تهران به سر می‌بردند، آیت‌الله مطهری به دیدار آن‌ها می‌رفت و همزمان با قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ خورشیدی و پس از سخنرانی‌های روشنگرانه‌اش در ساعت یک بامداد ۱۵ خرداد به وسیله ساواک دستگیر و زندانی شد. مدت بازداشت آیت الله مطهری ۴۰ روز طول کشید تا اینکه سرانجام در ۲۶ تیر همان سال از زندان آزاد شد.
وی در ۱۳۳۹ خورشیدی انجمن ماهانه دینی را تأسیس کرد. در این انجمن هر ماه یک تن درباره موضوع خاصی سخنرانی می‌کرد که در ادامه برنامه‌های انجمن، وی برای نظم بخشیدن و ساماندهی بیشتر به این جلسه ها در ۱۳۴۴ خورشیدی با همکاری گروهی از متفکران دیگر حسینیه ارشاد را در تهران بنیان گذاشت و خود مسئولیت علمی و فکری آن را بر عهده گرفت. مطهری سخنرانی‌های بسیاری در حسینیه ارشاد ایراد کرد از جمله بیان موضوع هایی درباره خاتمیت، امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی، احیای تفکر اسلامی، سیری در نهج‌البلاغه، جاذبه و دافعه علی(ع) و عدل الهی را در طول چند سال حضور خود در این مؤسسه فکری و ارشادی مورد بحث قرار داد.
آیت‌الله مطهری پس از کناره‌گیری از حسینیه ارشاد، سراغ پایگاه دیگری به نام مسجدِ اَلجواد(ع) رفت. وی در این مسجد هم سخنرانی و هم درس‌های تفسیرِ خود را دایر می‌کرد تا اینکه در ۱۳۵۱ خورشیدی مسجدالجواد(ع) هم از طرف سازمان اوقاف به صورت موقت تعطیل شد. از دهه ۵۰ خورشیدی به بعد سخنرانی‌های آیت‌الله مطهری در مخالفت با رژیم پهلوی افزایش یافت اما ساواک همه سخنرانی‌های وی را زیر نظر داشت. در سال‌های ۱۳۵۲ و ۱۳۵۳ خورشیدی دانشگاه، مسجد و منبر، پایگاه‌های فکری وی بود و در مساجد مختلف، سخنرانی‌های بسیاری را ایراد کرد تا اینکه در ۱۳۵۴ خورشیدی او را ممنوع التدریس و ممنوع‌المنبر کردند و حتی با دادن گذرنامه به او برای بازدید از کتابخانه‌ها و مؤسسه‌های علمی کشورهای عراق، اردن، تونس و ... مخالفت شد.
در ۱۳۵۶ خورشیدی با شهادت آیت‌الله مصطفی خمینی، حرکت نهضت اسلامی شتاب گرفت. در همین زمان آیت‌الله مطهری در برپایی مجالس با شکوه ختم حاج آقا مصطفی نقش بارزی ایفا کرد و از آن جمله در هشتم آبان همان سال مراسم باشکوهی را در مسجد ارک تهران برگزار کرد. هنگامی که امام(ره) از عراق به فرانسه رفتند، آیت‌الله مطهری برای برنامه‌ریزی و هماهنگی با رهبر انقلاب راهی فرانسه شد. در آنجا امام(ره) مسئولیت تشکیل شورای انقلاب را به وی واگذار کردند تا زمینه مساعد برای تشکیل حکومت اسلامی فراهم آید و او هم با ورود به ایران شورای انقلاب را تشکیل داد تا اینکه در بهمن ۱۳۵۷ خورشیدی دولت شاپور بختیار دستور داد، فرودگاه‌های کشور بر روی پروازها بسته شود که با هدایت آیت‌الله مطهری در اعتراض به جلوگیری از بازگشت امام خمینی(ره) به کشور، روحانیان مبارز در مسجد دانشگاه تهران متحصن شدند تا اینکه لحظه تاریخی ورود امام(ره) به ایران فرارسید و آیت‌الله مطهری به همراه حجت‌الاسلام فضل‌الله محلاتی و محمد مفتح، شورای مرکزی کمیته استقبال از رهبر انقلاب اسلامی را به وجود آوردند. استاد مطهری سرانجام یازدهم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۵۸ هنگام بازگشت از جلسه شورای انقلاب به وسیله گروه فرقان مورد سوء قصد قرار گرفت.
انتهای پیام