درحالیکه همه ما احتمالاً تجربه خوردن تخم بلدرچین، اردک و البته مرغ را داریم، اثری از تخم بوقلمون سر سفرههای ما نیست. علت چیست؟
بوقلمونها، مانند بسیاری از پرندگان اهلی دیگر که در دسته طیور قرار میگیرند، اغلب جایگاه ویژهای در سفرههای ما دارند. انسان از این پرندگان برای تهیه محصولات مختلف از از ملزومات خواب و پوشاک گرفته تا مهمترین و رایجترین مورد، یعنی غذا استفاده میکنند. تخممرغ یکی از اجزای اصلی رژیم غذایی بسیاری از مردم جهان است. با این حال، این پرسش پیش میآید که چرا تخم بوقلمون مصرف نمیکنیم؟ بوقلمون ماده در طبیعت، در نقطهای امن و پنهان در دل جنگل، لانهای روی زمین میسازد و پس از آن وارد دورهای حدود دو هفتهای برای تخمگذاری میشود. در این بازه، معمولا هر ۲۴ تا ۳۲ ساعت یک تخم میگذارد. این روند معمولا به تشکیل دستهای شامل ۹ تا ۱۳ تخم میانجامد. برای بوقلمون مادر، این تعداد تخم کاملاً قابل قبول و کافی به نظر میرسد. او در فاصله میان تخمگذاریها لانه را ترک میکند تا تغذیه کند و انرژی لازم برای گرم نگهداشتن تخمها و ادامه فرآیند جوجهکشی را به دست آورد. اما از نگاه پرورشدهندگان تخممرغ، این میزان تولید بسیار پایین و از نظر اقتصادی توجیهناپذیر است. در ایالات متحده حدود ۲۵۰۰ مزرعه بوقلمون وجود دارد. این تعداد بوقلمون و به تبع آن تعداد زیادی تخم است، اما این تخمها وارد بازار نمیشوند؛ زیرا از نظر اقتصادی صرفه ندارد. یک مرغ سالم تقریبا هر روز یک تخممرغ میگذارد که در مقایسه با چرخه تخمگذاری تقریباً ۳۲ ساعته بوقلمون، بازدهی بسیار بیشتری محسوب میشود. علاوهبراین، بوقلمونها برای رسیدن به سن تخمگذاری نیازمند هفت ماه هستند، در حالی که این مدت برای مرغها تنها پنج ماه است. بنابراین، از نگاه پرورشدهندگان طیور که به دنبال تولید اقتصادی و مداوم تخممرغ هستند، بوقلمون گزینه چندان جذابی نیست.