ورود
رشد سرسام آور مصرف انرژی در مراکز داده، هزینه برق را در آمریکا افزایش داده است
افزایش چشمگیر مصرف برق توسط مراکز داده، هزینه‌های هنگفتی را به شرکت‌های برق تحمیل کرده است که از جیب مصرف‌کنندگان خرد پرداخت می‌شود.
در سال‌های اخیر، افراد و کسب‌وکارهای کوچک در آمریکا با رشد مداوم هزینه‌ی برق مواجه بوده‌اند؛ افزایشی که به نظر می‌رسد روندی صعودی در پیش دارد. براساس گزارشی جدید، دلیل این امر آن است که هزینه‌ی نیروگاه‌ها، خطوط انتقال و سایز تجهیزاتی که شرکت‌های برق برای خدمات‌رسانی به مراکز داده، کارخانه‌ها و سایر کاربران بزرگ برق نیاز دارند، احتمالا بین تمام مصرف‌کنندگان برق تقسیم می‌شود.
تحلیل تازه‌ی
، نشان می‌دهد افزایش هزینه‌ی برق، تا حد زیادی به سرمایه‌گذاری‌های بزرگی برمی‌گردد که شرکت‌های برق، برای تأمین انرژی مصرف‌کنندگان پرمصرف، مانند مراکز داده و کارخانه‌ها، انجام می‌دهند. در بیشتر موارد، مبلغی که مشتریان بزرگ پرداخت می‌کنند، حتی خرج زیرساخت‌های موردنیاز برای تأمین برق آن‌ها را نیز جبران نمی‌کند. در نتیجه، بخشی از هزینه به دوش سایر مصرف‌کنندگان، یا خود شرکت‌های برق می‌افتد.
انتظار می‌رود تقاضای برق در آمریکا درطول چند دهه‌ی آینده به طور قابل توجهی افزایش یابد؛ زیرا شرکت‌های فناوری مراکز داده بزرگی را برای کسب‌وکارهای هوش مصنوعی خود می‌سازند. پیش‌بینی می‌شود تقاضای برق در برخی از مناطق ایالات متحده، پس از چندین دهه رشد کم یا بدون رشد، تنها درطول چهار سال آینده تا ۱۵ درصد افزایش یابد.
در حال حاضر، مراکز داده با مصرف بی‌وقفه‌ی برق برای راه‌اندازی سرورها و سیستم‌های خنک‌کننده، فشار بی‌سابقه‌ای بر شبکه‌های توزیع وارد کرده‌اند. هم‌زمان، گسترش کارخانه‌های جدید، خودروهای برقی و سیستم‌های گرمایش و سرمایش برقی، شیب منحنی مصرف را افزایش داده‌اند.
شرکت‌های برق نه‌تنها باید پاسخگوی تقاضای فزاینده باشند، بلکه ناچارند میلیاردها دلار برای مقاوم‌سازی شبکه‌ها در برابر رویدادهای نامعمول آب‌وهوایی، مانند آتش‌سوزی‌های گسترده، توفان‌ها و موج‌های گرما و سرما، سرمایه‌گذاری کنند؛ بلایایی که با تغییرات اقلیمی در ارتباط مستقیم هستند و زیرساخت‌های قدیمی را شکننده‌تر کرده‌اند.
هزینه‌های فزاینده، یکی از دلایل اصلی افزایش نرخ برق در آمریکا در سال‌های گذشته بوده است. براساس
، در فوریه‌ی ۲۰۲۴، یک خانوار متوسط که ماهانه ۱۰۰۰ کیلووات‌ساعت برق مصرف می‌کند، حدود ۱۶۴ دلار پرداخت کرده است؛ یعنی هزینه‌ی پرداختی نسبت به پنج سال قبل، بیش از ۳۰ دلار افزایش داشته است.
به‌عنوان مثال، شرکت دومینیون انرژی در ایالت ویرجینیا، یکی از نمونه‌های مهم در گزارش وود مکنزی است. این شرکت برای توسعه‌ی زیرساخت‌هایی که مراکز داده به آن نیاز دارند، هزینه‌ای بیشتر از درآمد حاصل از فروش برق پرداخت می‌کند. در حال حاضر، ویرجینیا بیشترین تعداد مراکز داده را در میان ایالت‌های آمریکا در خود جای داده است.
در برخی ایالت‌ها، از جمله تگزاس، سیاست‌هایی طراحی شده‌اند تا مصرف‌کنندگان کوچک‌تر را در برابر این فشار محافظت کنند. به‌طور خاص، ساکنان تگزاس می‌توانند شرکت تأمین‌کننده‌ی برق را مستقل از شرکت مسئول خطوط انتقال انتخاب کنند. به‌گفته‌ی وود مکنزی، این مدل مانع از انتقال هزینه‌ی پروژه‌های زیرساختی به مصرف‌کنندگان خرد می‌شود.
بن هرتز شارگل یادآوری می‌کند که برخی برنامه‌ها، به مشترکان عمده امکان می‌دهند انرژی بدون آلایندگی را مستقیماً از نیروگاه‌های خورشیدی یا بادی خریداری کنند. با اصلاح این برنامه‌ها، می‌توان ساختاری ایجاد کرد که در طول آن، هزینه‌ی پروژه‌های جدید عمدتاً به‌عهده‌ی مصرف‌کنندگانی باشد که باعث افزایش بار شبکه می‌شوند.
در نهایت، وود مکنزی هشدار می‌دهد که اگرچه سیاست‌های موجود تا حدودی فشارها را کاهش می‌دهند، محافظت کامل از مصرف‌کنندگان خرد یا سهام‌داران شرکت‌های برق را تضمین نمی‌کنند. فقط با خروج هزینه‌ی زیرساخت‌های مرتبط با مراکز داده از حساب‌های مالی شرکت‌های برق و واگذاری تأمین انرژی موردنیاز آن‌ها به قراردادهای مستقل با تولیدکنندگان انرژی پاک، می‌توان به حفاظت کامل دست یافت.
تحلیل تازه‌ی
، نشان می‌دهد افزایش هزینه‌ی برق، تا حد زیادی به سرمایه‌گذاری‌های بزرگی برمی‌گردد که شرکت‌های برق، برای تأمین انرژی مصرف‌کنندگان پرمصرف، مانند مراکز داده و کارخانه‌ها، انجام می‌دهند. در بیشتر موارد، مبلغی که مشتریان بزرگ پرداخت می‌کنند، حتی خرج زیرساخت‌های موردنیاز برای تأمین برق آن‌ها را نیز جبران نمی‌کند. در نتیجه، بخشی از هزینه به دوش سایر مصرف‌کنندگان، یا خود شرکت‌های برق می‌افتد.
انتظار می‌رود تقاضای برق در آمریکا درطول چند دهه‌ی آینده به طور قابل توجهی افزایش یابد؛ زیرا شرکت‌های فناوری مراکز داده بزرگی را برای کسب‌وکارهای هوش مصنوعی خود می‌سازند. پیش‌بینی می‌شود تقاضای برق در برخی از مناطق ایالات متحده، پس از چندین دهه رشد کم یا بدون رشد، تنها درطول چهار سال آینده تا ۱۵ درصد افزایش یابد.
در حال حاضر، مراکز داده با مصرف بی‌وقفه‌ی برق برای راه‌اندازی سرورها و سیستم‌های خنک‌کننده، فشار بی‌سابقه‌ای بر شبکه‌های توزیع وارد کرده‌اند. هم‌زمان، گسترش کارخانه‌های جدید، خودروهای برقی و سیستم‌های گرمایش و سرمایش برقی، شیب منحنی مصرف را افزایش داده‌اند.
شرکت‌های برق نه‌تنها باید پاسخگوی تقاضای فزاینده باشند، بلکه ناچارند میلیاردها دلار برای مقاوم‌سازی شبکه‌ها در برابر رویدادهای نامعمول آب‌وهوایی، مانند آتش‌سوزی‌های گسترده، توفان‌ها و موج‌های گرما و سرما، سرمایه‌گذاری کنند؛ بلایایی که با تغییرات اقلیمی در ارتباط مستقیم هستند و زیرساخت‌های قدیمی را شکننده‌تر کرده‌اند.
هزینه‌های فزاینده، یکی از دلایل اصلی افزایش نرخ برق در آمریکا در سال‌های گذشته بوده است. براساس
، در فوریه‌ی ۲۰۲۴، یک خانوار متوسط که ماهانه ۱۰۰۰ کیلووات‌ساعت برق مصرف می‌کند، حدود ۱۶۴ دلار پرداخت کرده است؛ یعنی هزینه‌ی پرداختی نسبت به پنج سال قبل، بیش از ۳۰ دلار افزایش داشته است.
به‌عنوان مثال، شرکت دومینیون انرژی در ایالت ویرجینیا، یکی از نمونه‌های مهم در گزارش وود مکنزی است. این شرکت برای توسعه‌ی زیرساخت‌هایی که مراکز داده به آن نیاز دارند، هزینه‌ای بیشتر از درآمد حاصل از فروش برق پرداخت می‌کند. در حال حاضر، ویرجینیا بیشترین تعداد مراکز داده را در میان ایالت‌های آمریکا در خود جای داده است.
در برخی ایالت‌ها، از جمله تگزاس، سیاست‌هایی طراحی شده‌اند تا مصرف‌کنندگان کوچک‌تر را در برابر این فشار محافظت کنند. به‌طور خاص، ساکنان تگزاس می‌توانند شرکت تأمین‌کننده‌ی برق را مستقل از شرکت مسئول خطوط انتقال انتخاب کنند. به‌گفته‌ی وود مکنزی، این مدل مانع از انتقال هزینه‌ی پروژه‌های زیرساختی به مصرف‌کنندگان خرد می‌شود.
بن هرتز شارگل یادآوری می‌کند که برخی برنامه‌ها، به مشترکان عمده امکان می‌دهند انرژی بدون آلایندگی را مستقیماً از نیروگاه‌های خورشیدی یا بادی خریداری کنند. با اصلاح این برنامه‌ها، می‌توان ساختاری ایجاد کرد که در طول آن، هزینه‌ی پروژه‌های جدید عمدتاً به‌عهده‌ی مصرف‌کنندگانی باشد که باعث افزایش بار شبکه می‌شوند.
در نهایت، وود مکنزی هشدار می‌دهد که اگرچه سیاست‌های موجود تا حدودی فشارها را کاهش می‌دهند، محافظت کامل از مصرف‌کنندگان خرد یا سهام‌داران شرکت‌های برق را تضمین نمی‌کنند. فقط با خروج هزینه‌ی زیرساخت‌های مرتبط با مراکز داده از حساب‌های مالی شرکت‌های برق و واگذاری تأمین انرژی موردنیاز آن‌ها به قراردادهای مستقل با تولیدکنندگان انرژی پاک، می‌توان به حفاظت کامل دست یافت.