ورود
تاریخ زنده و حافظه تاریخی روستای خاوه
حاج ولی‌الله، مردی از تبار فرهنگ‌دوستان خاوه و چهره‌ای محبوب در روستای خاوه ورامین، عمر خود را در کنار خدمت به آموزش، وقف نگهداری حمام تاریخی این روستا کرد؛ او با عشق به میراث‌فرهنگی، به نماد حافظه تاریخی خاوه تبدیل شد.
به گزارش میراث آریا محمدرضا تاجیک، روزنامه‌نگار و ورامین‌شناس در یادداشتی نوشت: مرحوم حاج ولی‌الله تاجیک خاوه، معروف به مش ولی‌الله، یکی از اهالی پرتلاش و خوش‌اخلاق روستای خاوه بود که یازدهم مهر سال ۱۳۱۸ در این روستا متولد شد و پس از سال‌ها خدمت در اداره آموزش و پرورش، بازنشسته مدرسه این روستا شد. او تمام دوران عمر خود را در کنار کار و زندگی، به حفاظت از بنای سنتی و تاریخی حمام خزینه روستای خاوه گذراند و همواره دل در گرو حفظ میراث نیاکان خود داشت.
ایشان پس از سی سال خدمت صادقانه، حتی در دوران استراحت پس از بازنشستگی، از پای ننشست و برای مرمت و بازسازی حمام تاریخی و تبدیل آن به محیطی گردشگرپذیر، حتی بارها با همراه داشتن پاکت حاوی اسناد به فرمانداری ورامین و بخشداری جوادآباد مراجعه و پیگیر کار بود. این تلاش‌های مداوم و بی‌وقفه، نمونه‌ای از عشق عمیق او به میراث‌فرهنگی سرزمینش بود.
او حتی در دو مرحله بازسازی این حمام در دهه ۸۰ و سال ۹۶، همکاری‌های ارزشمند و شایسته‌ای با کارشناسان وزارت میراث‌فرهنگی داشت و لوح سپاس از مدیر اسبق اداره میراث‌فرهنگی شهرستان ورامین را دریافت کرد. این تقدیرنامه‌ها هرگز هدف او نبود؛ بلکه دلگرمی برای ادامه راهی بود که به عشق خاوه و هویت آن انتخاب کرده بود.
می‌توان گفت‌ایشان تاریخ زنده و حافظه تاریخی روستای خاوه بود و حوادث و جریانات تاریخ معاصر این روستا را به خوبی در خاطر داشت. بسیاری از جوانان روستا امروز خاطرات تاریخی و روایت‌های قدیمی را مدیون شنیده‌های خود از او هستند.
ایشان به حدی با برنامه‌های گردشگری همراه بود که هر زمانی برای بازنمودن درب حمام جهت بازدید گردشگران مزاحم‌ایشان می‌شدیم، با روی باز پذیرایمان بود و حتی شوق دیدار با گردشگران را می‌توانستیم در چشمانش ببینیم. او در هر دیدار، با لبخند و سخاوتمندی، تاریخچه حمام و نکات ارزشمندی از زندگی پیشینیان را بازگو می‌کرد.
به یاد دارم حتی با خوش‌رویی کنار گردشگران در محوطه حمام می‌نشست و با ذوق فراوان با آنان به گفتگو و بیان تاریخ و خاطرات خود از این روستا می‌پرداخت و امروزه همه‌ی گردشگران بازدیدکننده از این روستا، خاطرات خوبی ازایشان به یاد دارند. محبت و مهمان‌نوازی‌اش در ذهن همگان جاودان مانده است.
مش ولی‌الله، حمام خزینه سنتی و تاریخی این روستا را چون جان شیرین دوست داشت و چه در دوران فعالیت حمام در پیش از انقلاب و چه در دوران تعطیلی آن، تمام همت و تلاش خود را تا آخرین لحظات عمر پربار خود در حفاظت از این بنای تاریخی و ثبت شده در فهرست میراث ملی کشور به کار گرفته بود.
هرچند که برخی مسئولین اداره‌ها و نهادها آزردگی خاطرایشان را در اواخر عمرش فراهم کردند، اما مش ولی‌الله به واقع یکی از میراث‌بانان واقعی و متولیان دلسوز حمام خزینه سنتی و تاریخی این روستا بود. بدون تردید، امروز هر گامی برای حفاظت از این بنای ارزشمند، مدیون تلاش‌های اوست.
او در نهایت در سیزدهم آذرماه سال ۱۳۹۸، روحش آسمانی و جسمش رخ در نقاب خاک کشید و در محوطه امامزاده سلطان سید محمود خاوه‌ای این روستا ماندگار شد. درگذشت ناگهانی‌ایشان، اهالی را به غم بزرگی فرو برد و جای خالی‌اش هنوز احساس می‌شود.
جا دارد دهیاری این روستا تمام توان خود را در حفاظت و نگهداری این اثر ارزشمند ملی و محلی که یادگار خاندان معصومی در دوره مظفرالدین شاه قاجار است به کار گیرد تا یکی از نمادهای تاریخ، هویت و فرهنگ روستای خاوه و مقصد گردشگران علاقمند به میراث روستایی همچنان استوار و گردشگرپذیر بماند.
انتهای پیام/
کد خبر 1404022902095
وجیهه قاسمی
دبیر محمد آوخ
ایشان پس از سی سال خدمت صادقانه، حتی در دوران استراحت پس از بازنشستگی، از پای ننشست و برای مرمت و بازسازی حمام تاریخی و تبدیل آن به محیطی گردشگرپذیر، حتی بارها با همراه داشتن پاکت حاوی اسناد به فرمانداری ورامین و بخشداری جوادآباد مراجعه و پیگیر کار بود. این تلاش‌های مداوم و بی‌وقفه، نمونه‌ای از عشق عمیق او به میراث‌فرهنگی سرزمینش بود.
او حتی در دو مرحله بازسازی این حمام در دهه ۸۰ و سال ۹۶، همکاری‌های ارزشمند و شایسته‌ای با کارشناسان وزارت میراث‌فرهنگی داشت و لوح سپاس از مدیر اسبق اداره میراث‌فرهنگی شهرستان ورامین را دریافت کرد. این تقدیرنامه‌ها هرگز هدف او نبود؛ بلکه دلگرمی برای ادامه راهی بود که به عشق خاوه و هویت آن انتخاب کرده بود.
می‌توان گفت‌ایشان تاریخ زنده و حافظه تاریخی روستای خاوه بود و حوادث و جریانات تاریخ معاصر این روستا را به خوبی در خاطر داشت. بسیاری از جوانان روستا امروز خاطرات تاریخی و روایت‌های قدیمی را مدیون شنیده‌های خود از او هستند.
ایشان به حدی با برنامه‌های گردشگری همراه بود که هر زمانی برای بازنمودن درب حمام جهت بازدید گردشگران مزاحم‌ایشان می‌شدیم، با روی باز پذیرایمان بود و حتی شوق دیدار با گردشگران را می‌توانستیم در چشمانش ببینیم. او در هر دیدار، با لبخند و سخاوتمندی، تاریخچه حمام و نکات ارزشمندی از زندگی پیشینیان را بازگو می‌کرد.
به یاد دارم حتی با خوش‌رویی کنار گردشگران در محوطه حمام می‌نشست و با ذوق فراوان با آنان به گفتگو و بیان تاریخ و خاطرات خود از این روستا می‌پرداخت و امروزه همه‌ی گردشگران بازدیدکننده از این روستا، خاطرات خوبی ازایشان به یاد دارند. محبت و مهمان‌نوازی‌اش در ذهن همگان جاودان مانده است.
مش ولی‌الله، حمام خزینه سنتی و تاریخی این روستا را چون جان شیرین دوست داشت و چه در دوران فعالیت حمام در پیش از انقلاب و چه در دوران تعطیلی آن، تمام همت و تلاش خود را تا آخرین لحظات عمر پربار خود در حفاظت از این بنای تاریخی و ثبت شده در فهرست میراث ملی کشور به کار گرفته بود.
هرچند که برخی مسئولین اداره‌ها و نهادها آزردگی خاطرایشان را در اواخر عمرش فراهم کردند، اما مش ولی‌الله به واقع یکی از میراث‌بانان واقعی و متولیان دلسوز حمام خزینه سنتی و تاریخی این روستا بود. بدون تردید، امروز هر گامی برای حفاظت از این بنای ارزشمند، مدیون تلاش‌های اوست.
او در نهایت در سیزدهم آذرماه سال ۱۳۹۸، روحش آسمانی و جسمش رخ در نقاب خاک کشید و در محوطه امامزاده سلطان سید محمود خاوه‌ای این روستا ماندگار شد. درگذشت ناگهانی‌ایشان، اهالی را به غم بزرگی فرو برد و جای خالی‌اش هنوز احساس می‌شود.
جا دارد دهیاری این روستا تمام توان خود را در حفاظت و نگهداری این اثر ارزشمند ملی و محلی که یادگار خاندان معصومی در دوره مظفرالدین شاه قاجار است به کار گیرد تا یکی از نمادهای تاریخ، هویت و فرهنگ روستای خاوه و مقصد گردشگران علاقمند به میراث روستایی همچنان استوار و گردشگرپذیر بماند.
انتهای پیام/
کد خبر 1404022902095
وجیهه قاسمی
دبیر محمد آوخ