ریحانه اسکندری: صدای همایون شجریان قرار بود جمعه‌شب از بلندگوهای میدان آزادی پخش شود و هزاران نفر را گرد هم بیاورد. اما آن‌چه به‌عنوان «آرزوی دیرینه» وعده داده شده بود، در نهایت لغو شد. خود شجریان در یادداشتی نوشت آن‌چه حدس می‌زده، همان شد؛ مجوزها صادر شد اما تمهیدات لازم برای مدیریت جمعیت فراهم نشد و نتیجه این شد که «این اجرا انجام نخواهد گرفت.»
این خبر، درست به همان اندازه که اعلام اولیه کنسرت سروصدا به پا کرده بود، موج تازه‌ای از واکنش‌ها را در شبکه‌های اجتماعی به راه انداخت. اگر تا دیروز بحث بر سر موافقت یا مخالفت با اصل برگزاری بود، امروز بیشتر کاربران از لغو آن می‌نویسند: با ناامیدی و خشم تا طنز و کنایه.
برای برخی، لغو کنسرت نمادی است از بی‌برنامگی و ناتوانی در فراهم کردن فرصتی ساده برای شادی جمعی. آن‌ها می‌گویند همین «نشدن»هاست که امید را می‌بلعد. برای گروهی دیگر، این لغو بهانه‌ای شد برای تاکید دوباره بر این نکته که «موسیقی و شادی» در فضای عمومی همچنان تابو است و هر بار به شکلی سد می‌شود.
در مقابل، عده‌ای هم می‌گویند لغو این اجرا هرچند تلخ است، اما نشان می‌دهد هنوز ظرفیت‌های لازم برای چنین گردهمایی‌هایی فراهم نیست و شاید بهتر باشد هنرمندان به‌جای میدان‌های پرخطر، همان سالن‌های کنترل‌شده را انتخاب کنند.
در همین شرایط علیرضا زاکانی، شهردار تهران اعلام کرد که اجرا لغو نشده و صرفا مکان برگزاری آن به استادیوم آزادی تغییر کرده است که البته این ادعا با توجه به آن‌چه توسط همایون شجریان اعلام شده است بی‌اساس به نظر می‌رسد.
آن‌چه در ادامه می‌خوانیدمروری بر نظرات کاربران شبکه اجتماعی ایکس (توئیتر سابق) است؛ همان‌هایی که از لغو این شب خاص، روایت‌های گوناگونی ساخته‌اند.
کاربری نوشت: «غم روز دریافت شد؛ کنسرت همایون شجریان لغو شد.»
کاربری دیگر با کنایه به شرایط ملتهب در فضای مجازی نوشت: «خب خداروشکر این کنسرت هم لغو شد. بعد از ماجرای زینب موسوی و همایون شجریان منتظر موضوع مسخره بعدی برای بحث و بررسی و به جون هم افتادن کاربران توئیتر هستیم.»
کاربری دیگر با کنایه به کسانی که کنسرت همایون شجریان را محصول رانت خانوادگی می‌دانستند نوشت: «روشن‌فکران و صاحب‌نظران بفرمایند که پشت کنسل شدن کنسرت همایون چه رانتی برای خانواده شجریان است؟ با خردمندی خود پرده از اسرار لغو این کنسرت به دلیل عدم همکاری شهرداری و سازمان‌های مربوطه بردارند.»
کاربر دیگری نوشت: «لغو کنسرت همایون شجریان فقط یک معنا می‌تواند داشته باشد: قدرت نفوذ از حاکمیت بیشتر است. مبارک بدخواهان وطن‌فروش.»
کاربری در توئیتی احساسی نوشت: «هر وقت به مادرم یک خبر خوب می‌دهم؛ همیشه می‌گه: خدا کند شاد و پشیمان نشی روله. پ.ن؛ این بنده خدا را چرا شاد و پشیمان کردید؟»
کنسرت میدان آزادی شاید قرار بود تنها چند ساعت صدا و موسیقی باشد، اما بازتاب آن در ذهن جامعه بسیار فراتر رفت. برای بعضی‌ها، این شب می‌توانست به یادماندنی‌ترین تجربه جمعی سال‌های اخیر باشد؛ شبی که هزاران نفر با هم آواز می‌خوانند. برای عده‌ای دیگر، همان شب می‌توانست به به نمادی از تناقض‌ها و زخم‌های عمیق‌تر جامعه بدل شود.
این‌که کدام روایت پررنگ‌تر باقی ماند، بستگی به گذر زمان و آینده دارد، این که این اتفاق لحظه‌ای از شور ملی را رقم می‌زد یا صحنه‌ای از جدل‌های بی‌پایان. شاید پاسخ دیگر مشخص نشود، اما فعلاً یک چیز قطعی است؛ همایون شجریان توانست علی‌رغم لغو نخستین اجرای خیابانی خود، لزوم برگزاری کنسرت‌های خیابانی را به‌عنوان مطالبه عمومی بخشی از جامعه در مرکز توجه قرار دهد.
۲۴۲۲۴۴